|
آدمک آخر دنیاست بخند آدمک مرگ همین جاست بخند آن خدایی که تو بزرگش خواندی به خدا مثل تو تنهاست بخند دست خطی که تو را عاشق کرد شوخی کاغذی ماست بخند فکر کن درد تو ارزشمند است فکر کن گریه چه زیباست بخند صبح فردا به شبت نیست که نیست تازه انگار که فرداست بخند راستی آنچه به یادت دادیم پر زدن نیست که درجاست بخند آدمک نغمه آغاز نخوان به خدا آخر دنیاست بخند
+ نوشته شده در ساعت توسط جواد رحيمي
|
دوستم با بغض تعریف میکرد *یادمه وقتی پدرم خونه رو سفید کرد، مادرم همیشه مواظب بود که ما روی دیوار چیزی نکشیم.* اون گفت : مادر جان، ارزش گچ و دیوار از شما بیشتر نیست اما ارزش زحمت و رنج پدرت خیلی بیشتر از اینهاست. وقتی پدرت چندسال کار کرده، زحمت کشیده تا ما تونستیم، با کم خوردن و کم پوشیدن این خونه رو سفید کنیم،حالا چرا ما کاری کنیم که دوباره پدرت مجبور باشه، چند روز، چند ماه، چند سال دیگه زحمت بیشتر بکشه ! این حرف مادرم از بچگی همیشه تو ذهنم بود و موند، " تا هیچوقت دلیل رنج و زحمت بیشتر واسه پدرمون نباشیم
اینروزا، بچه، گوشی موبایل ده میلیونی رو میزنه زمین چهل تیکه میشه، میگن : هیچی نگو بچه تو روحیه ش تاثیر بد میزاره. اما کمتر کسی میگه : این پدر خونه باید چند روز، چند ماه، چند سال دیگه کار کنه تا بتونه جبران خسارت کنه. ایکاش کمی بفکر چین و چروکهای پیشونی آدمی بودیم که داره واسه ما پیر میشه.
+ نوشته شده در ساعت توسط جواد رحيمي
|
تبسم را نه می توانیم بخریم، نه می توانیم قرض کنیم فقط مى توانیم هدیه بدهیم میســــپارمت به لبخند ها… در مسیر باد بمان تا بوى مهربانیت تسخیر کند این شهر پر از بیهودگى را…
+ نوشته شده در ساعت توسط جواد رحيمي
|
|
درباره وبلاگ  زندگی خیلی قشنگه
البته بستگی داره چقد خودتو به خریت بزنی! هرچی خرتر .. زندگی قشنگتر .. . .
|
